تاکتیک آچمزی

تاکتیک آچمز : آچمز وضعیتی در بازی شطرنج است که در آن یکی از مهره‌ها که «مهره آچمز» نامیده می‌شود مجبور است برای دفاع از یک مهره یا خانه ارزشمند در جای خود میخکوب شود. آچمز کردن تاکتیکی مؤثر برای ایجاد محدودیت در توانایی جابجایی سوارهای حریف است.

آچمز عبارتی است ترکی به معنی «باز نمی‌شود» یا به طور ساده‌تر «مسدود» یا «میخکوب».

عناصر آچمزی : 1- مهره آچمز کننده 2- مهره آچمز شونده  3- مهره هدف (دلیل آچمزی)

دو نوع آچمزی وجود دارد:

آچمزی مطلق

اگر هدف آچمزی شاه باشد، آچمز مطلق نامیده می‌شود. در آچمزی مطلق مهره آچمز هرگز نمی‌تواند حرکت کند (مگر در مسیر آچمزی)، چون شاه کیش می شود.

آچمزی نسبی

اگر هدف آچمزی چیزی غیر از شاه مثلاً وزیر یا رخ یا حتی خانه‌ای مهم باشد که اهمیت استراتژیکی دارد. آچمز نسبی گفته می شود. در این وضعیت از نظر قانونی می‌توان مهره آچمز شده را حرکت داد اما معمولاً حرکت آن به ضرر جدی مانند از دست دادن مهره یا مات شدن می‌انجامد.

در آچمزی نسبی در صورتی که مهره آچمز با حرکت خود به مهره‌ای با ارزش‌تر یا هم‌ارزش مهره هدف(مهره ای که بخاطرش آچمز بود) حمله کند یا اینکه تهدید خطرناکی مانند حالت مات ایجاد کند می تواند حرکت کند.

راه های رفع آچمزی : 1-زدن مهره آچمز کننده 2- بستن مسیر آچمزی 3- حرکت دادن مهره هدف 4- حمله و دور کردن مهره آچمز کننده

تمرینات آچمزی